Women In Aviation.
Kobiety w przestworzach

 

Amelia Earhart /1897–1937/

Amelia Earhart urodziła się 24 lipca 1897 w Atchison w Kansas. Służyła jako pielęgniarka Czerwonego Krzyża opiekując się rannymi żołnierzami powracającymi z frontów I wojny światowej. Poznając wielu pilotów i obserwując ćwiczenia Królewskiego Korpusu Lotniczego, Earhart ulegała rosnącej fascynacji lotnictwem. W 1920 r. odbyła 10-minutową przejażdżkę samolotem; to doświadczenie pchnęło ją do nauki pilotażu. 15 maja 1923 roku Amelia Earhart została szesnastą kobietą, która zdobyła licencję pilota. Już 22 października 1922 r. wzniosła się samolotem na wysokość 4 300 m, ustanawiając rekord wysokości dla kobiet.

Po samotnym locie Charlesa Lindbergha z Nowego Jorku do Paryża w maju 1927 narodził się pomysł powtórzenia tego wyczynu przez kobietę. Wiosną 1928 roku Earhart została wybrana przez wydawcę Georga Putnama (jej późniejszego męża), koordynatora projektu, by zostać pierwszą kobietą, która odbędzie transatlantycki lot, choć tylko jako pasażer. 17 czerwca 1928 r. Fokker F.VIIb/3m „Freedom” („Przyjaźń”) z Amelią na pokładzie wykonał przelot z Nowej Fundlandii do Walii.

W 1928 r. została pierwszą kobietą, która wykonała przelot w poprzek kontynentu północnoamerykańskiego i z powrotem. Zajęła trzecie miejsce w kobiecych derbach lotniczych Santa Monica – Cleveland w 1929 r. W 1931 r. ustanowiła światowy rekord wysokości na wiatrakowcu Pitcairn PCA-2: 5 613 metrów. W tym czasie została członkinią organizacji „Ninety-Nines” dla kobiet-pilotów, a w 1930 r. pierwszą przewodniczącą tej organizacji.

Rankiem 20 maja 1932 roku wystartowała z Harbour Grace na Nowej Fundlandii, zamierzając samotnie pokonać Atlantyk. 15-godzinny lot do Irlandii Północnej przyniósł jej wiele wyrazów uznania, m.in. Złoty Medal towarzystwa National Geographic. W 1935 r. podjęła pracę na Uniwersytecie Purdue jako doradca zawodowy i konsultant techniczny Wydziału Lotnictwa.

Pomiędzy 1930 a 1935 rokiem Amelia Earhart siedmiokrotnie biła rekordy prędkości i odległości przelotu dla kobiet. W 1935 r. zaczęła nosić się z myślą lotu dookoła świata

Początkowo plan zakładał wylot z Oakland w Kalifornii na Hawaje, później przez Pacyfik do wybrzeży Australii, następnie nad subkontynentem indyjskim do Afryki, a dalej na Florydę i do Kalifornii. W wyniku awarii pierwsza próba nie powiodła się, wkrótce podjęto kolejną, tym razem Earhart wraz z nawigatorem Fredem Noonanem wyruszyli w kierunku na wschód. Mając już za sobą większą część trasy wystartowali z Nowej Gwinei w kierunku wyspy Howland na Pacyfiku. Rankiem 3 lipca 1937 r. Earhart nawiązała łączność ze statkiem radiowym zakotwiczonym przy wyspie, jednak pilotowany przez nią samolot Electra nigdy nie dotarł do celu.

Pomimo akcji ratunkowej, w której uczestniczyło 66 samolotów i 9 statków, lotników nie odnaleziono. Ich los pozostaje zagadką.

Powrót